പുലര്‍ച്ചെ രണ്ടു മണിക്കുള്ള വെസ്റ്റ് കോസ്റ്റ് എക്സ്പ്രെസ് കാത്തു ഞാന്‍ കോഴിക്കോട് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്നു. ഒന്നും രണ്ടും കിലോമീറ്റര്‍ അല്ല, കൃത്യമായി 681 കിലോമീറ്റര്‍ ആണ് എനിക് സഞ്ചരിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്.. ആ 681 കിലോമീടെറിന്‍റെ അറ്റത്തു കിടക്കുന്ന ചെന്നൈയിലാണ് ഇനി കഥ നടക്കാന്‍ പോകുന്നത്..വീട്ടിലും നാട്ടിലും യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയ ഞാന്‍ സ്റ്റേഷനിലെ കൊതുകുകളോട് മല്ലടിച്ച് സമയം തള്ളി നീക്കി കൊണ്ടേയിരുന്നു..തോളിലൊരു ബാഗും മനസ്സ് നിറച്ചു സ്വപ്നങ്ങളുമായി ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നു. സ്റ്റേഷനിലെ ക്ലോക്കില്‍ സമയം 2 ആയി..കേട്ടു പരിചയമുള്ള ഒരു പെണ്ണുങ്ങള്‍ ട്രയിന്‍ വരുന്നുണ്ടെന്ന് ലൌഡ് സ്പീകറിലൂടെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു..
ട്രയിനില്‍ കയറി.. എല്ലാവരും നല്ല ഉറക്കം..പുറത്തു നല്ല മഴ.. എസ് 11 സീറ്റ് നംബര്‍ 11, അപ്പര്‍ ബെര്‍ത്ത്..കേറി നോക്കിയപ്പോള്‍ ആ കോച് നിറയെ പട്ടാളക്കാര്‍..ലോവര്‍ ബെര്‍തില്‍ കിടക്കുന്ന പട്ടാളക്കാരന്റെ കയ്യിലിരിക്കുന്ന തോക്ക് അറിയാതെ പൊട്ടിയാല്‍ മേലെ കിടക്കുന്ന എന്റെ സരിഗമ പഥനിസ ആവും എന്നു ഭയമുള്ളത് കൊണ്ട് ഉള്ളില്‍ എന്തോ ഒരു വൈക്ലബ്യം..വൈക്ലബ്യമൊക്കെ ഉള്ളിലടക്കി എങ്ങനെയോ ഒരു വിധം ഉറക്കത്തിന്‍റെ ഗിയര്‍ മാറ്റാന്‍ ക്ലച്ചിടുംബോള് അപ്പുറത്തെ പട്ടാളക്കാരന്‍ അതിര്‍ത്തിയില്‍ ബോംബിടുന്നതിനെക്കാള്‍ സൌണ്ടില്‍ കൂര്‍ക്കം വലി തുടങ്ങി..വേറെ ആരെങ്കിമായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒന്നു നിര്‍ത്താന്‍ പറയാമായിരുന്നു..പട്ടാളക്കാരനും അയാളുടെ തോക്കും ആ പറച്ചില്‍ ലോക്ക് ചെയ്തു. അല്‍കുല്‍ത്തായി പോയ ഉറക്കം ആലോചിച്ചു ഞാനങ്ങനെ കിടന്നു.
രാവിലെ 9 മണി..പട്ടാളക്കാരന്റെ കൂര്‍ക്കം വലിയെ എന്റെ ഉറങ്ങാനുള്ള ആഗ്രഹം ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്തതാണോ എന്നറിയില്ല, പുലര്‍ച്ചയുടെ ഏതോ യാമത്തില്‍ ഞാന്‍ സ്ലീപ്പി..സ്ലീപ്പേര്‍ കോചില്‍ കയറി സ്ലീപ്പിയില്ലേല്‍ പിന്നെ ...?
അങ്ങനെ ഉറക്കച്ചടവോടെ ഞാന്‍ താഴെക്കിറങ്ങി..ചെറുപ്പത്തില്‍ മാവിന്റെ മോളിലും കവുങ്ങിന്റെ മണ്ടയിലും കയറി പഠിച്ച എനിക്കു വല്യ വൈക്ലബ്യം ആ വിഷയത്തില്‍ തോന്നിയില്ല..ചെന്നു പല്ല് തേച്ചു ഞാന്‍ സീറ്റിലിരുന്നു..നോക്കുമ്പോള്‍ പട്ടാളക്കാരൊക്കെ ഭക്ഷ്ണം കഴിക്കുന്നു.. 3-4 പുഴുങ്ങിയ കോഴിമുട്ട എല്ലാവരുടെ മുന്നിലുമുണ്ട്..ഈ കോഴിമുട്ടയൊക്കെ ഉള്ളിലാക്കി ഗ്യാസ് ആയിറ്റ് ബാക്കിയുള്ളോന്‍റെ ഉറക്കം പോയി എന്നു മനസ്സില്‍ പ്രാകി ഞാനിരുന്നു..
ഉച്ചക്ക് മൂന്നര..വണ്ടി ചെന്നൈ സെന്‍ട്രല്‍ഇല്‍ എത്തി..ശ്രീ പെരുംബത്തൂര്‍ ആണ് എനിക്കു പൊവേണ്ടിയിരുന്നത്..അവിടെ ഹ്യുണ്ടായി പ്ലാന്‍റില്‍ ആണ് ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്യാന്‍ പോവുന്നത്..(?)കഥയുടെ ബാക്കി ഇവിടെ നിന്ന്‍ ഊഹിക്കരുത്..നിങ്ങള്ക്ക് തെറ്റും..അങ്ങനെ തേരടി എന്ന സ്ഥലത്താണ് എന്റെ താമസം അറേഞ്ച് ചെയ്തിരുന്നതായി എന്നോടു പറഞ്ഞിരുന്നത്..ആരോടൊക്കെയോ അറിയുന്ന തമിഴില്‍ തേരടി എവിടെയാണെന്ന്‍ ചോദിച്ചു മനസിലാക്കി ഞാന്‍ ബസ്സ് കയറി.. റോഡിലെ ഡിവൈടെറിന്റെ മുകളിലൊക്കെ ഡെക്കോരഷന്‍ ബല്‍ബ് വെച്ചു പൂമ്പാറ്റ രൂപത്തില്‍ അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു..ഈ നായിന്‍റെ മക്കള്‍ക്ക് ആ പൈസക്ക് ബസ്സിന്റെ മുന്നില്‍ നംബെരിടുന്നതിന് പകരം സ്ഥലത്തിന്റെ പേരെഴുതി വെച്ചാല്‍ എന്താ എന്നു സ്വാഭാവികമായും ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു പോയി..
അങ്ങനെ ഞാന്‍ തേരടിയെത്തി..ഇറങ്ങി..ആളെ വിളിച്ചു..മോളില്‍ പച്ച ലൈറ്റുള്ള ബില്‍ഡിങ്ങിനടുത്തേക്ക് വരാന്‍ എനിക്കു ഫോണില്‍ നിര്‍ദേശം കിട്ടി..പച്ച ലൈറ്റിടന്‍ ഇതെന്താ ലീഗ് ഒഫ്ഫിസോ എന്നു മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ 360 ഡിഗ്രീ നോക്കി..ഇല്ല പച്ച ലൈറ്റ് ഇല്ല..ആകെ ഉള്ള പച്ച ലൈറ്റ് ട്രാഫിക് സിഗ്നലാണ്.. ഞാന്‍ ഒന്നൂടെ വിളിച്ചു നോക്കി..പച്ച ലൈറ്റുള്ള ബില്‍ഡിങ്ങ് കട്ടായം പറഞ്ഞു വീണ്ടും..നഹി നഹി..പച്ച ലൈറ്റ് നഹി..നടന്നു വരുന്ന ഒരു മൊല്ലാക്കയോട് ഞാന്‍ വഴി ചോദിച്ചു:
"ഭായി.. ഈ പച്ച ലൈറ്റ് ബില്‍ഡിങ്ങ്..?"
"ക്യാ?"
അള്ളാ..കടിച്ചേലും വല്യതാണോ പിടിച്ചത്.. ഒരു വിധം ചോയ്ച്ച് മനസിലാക്കി വന്നപ്പോളാണ് അന്തര്‍ കി ബാത്ത് മനസിലായത്..സ്ഥലം അതല്ല..രണ്ട് തേരടിയുണ്ട്..ആരുടെയൊക്കെയോ അതോ എന്റെ തന്നെയോ കര്‍മഫലമായി എനിക് വഴി തെറ്റിയിരിക്കുന്നു..ബലേ ബേശ്..സമയം രാത്രി എട്ട് മണി..ഞാന്‍ മറ്റെ തേരടിയിലേക്ക് വെച്ചു പിടിച്ചു..ചെന്നൈയില്‍ റോഡുകളൊക്കെ മുകളിലൂടെയാണ്..മേല്‍പ്പാലങ്ങളുടെ നഗരം..എന്നിട്ടെന്താ.. ട്രാഫ്ഫിക്കിന് ഒരു കുറവുമില്ല..ശരിക്കുള്ള തേരാടിയില്‍ ഏതുംബോള് സമയം രാത്രി 12.20..പച്ച ലൈറ്റുള്ള ബില്‍ഡിങ്ങ് എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു..
റൂമില്‍ ചെന്നു പെട്ടിയൊക്കെ വെച്ചു..എന്താ ചൂട്..വെറുതെയല്ല അണ്ണന്‍മാര്‍ ഭൂരിഭാഗവും കറുത്തു പോയത്..കുളിക്കാം എന്നു കരുതി ബാത്റൂമില്‍ കയറി ടേപ്പ് തുറന്നു.. അവിടെയും ചൂട് വെള്ളം..സാലാ കുത്താ..എന്റെ പ്ലേസ്മെന്‍റ് ഒഫ്ഫിസെറെ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ അഭിസംഭോധന ചെയ്തു..
പിറ്റേന്ന്‍ രാവിലെ..ബാഗില്‍ വെച്ചിരുന്ന എക്സിക്യൂട്ടീവ് ശര്‍ട്ടും എക്സിക്യൂട്ടീവ് പാന്റും എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു..അതെടുത്ത് ധരിക്കാന്‍ തുടങ്ങുംബോള് വീണ്ടും ഒരു ഫോണ്‍ കോള്‍..
"മോനേ , ആ ജോലി ക്യാന്‍സല്‍ ചെയ്യൂ..അത് പ്ലസ് ടൂ ബേസ് ആണ്.."
"എഡൊ %#@#*&%#$@#$$#.. എന്നാ ഇത് നിനക്കു നേരത്തെ പറഞ്ഞൂടായിരുന്നോ %$%#%@@$#$..?"..ഞാന്‍ ഫോണ്‍ വെച്ചു..എക്സിക്യൂട്ടീവ് ശര്‍ട്ടും എക്സിക്യൂട്ടീവ് പാന്റും അപ്പോളും എന്നെ നോകി ചിരിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു..പക്ഷേ ആ ചിരിയില്‍ ഒളിഞ്ഞിക്കുന്ന പുച്ഛം ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
അടുത്ത സീന്‍ ഞാന്‍ അമ്മയെ വിളിച്ചു..
"അമ്മേ?"
"എന്താടാ..നീ അവിടെയെത്തിയിട്ട് വിളിച്ചില്ലലോ?"
"അമ്മേ വീട്ടില്‍ ചോറ് വെച്ചത് ബാക്കിണ്ടോ?"
"ഇണ്ടല്ലോ.. എന്തേ?"
"എന്നാ അത് പശൂന്‍റെ വെള്ളത്തിലിടണ്ട..ഞാന്‍ വരാ..!!"
ആ ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു ഞാന്‍ ടികെറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തു.. ഐ .ആര്‍. സി. ടി. സി ക്കു എന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നണ്ട്രി..ടിക്കെട്ട് കണ്‍ഫേം ആയത് എസ് 11 കോച്ച് അപ്പര്‍ ബര്‍ത് ..ദൈവമേ പട്ടാളക്കാര്‍ ഉണ്ടാവരുതേ എന്ന്‍ മനസ്സില്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ച് ഞാന്‍ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വണ്ടി കയറി..
ചെന്നൈ നഗരം: കടുത്ത ചൂട്, വൃത്തി ഇല്ലായ്മ, കരിഞ്ഞ പീസുകള്‍..
മനസ്സില്‍ കുറിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ ട്രയിനില്‍ കയറി..ട്രയിന്‍ നീങ്ങി തുടങ്ങി. ഷൊര്‍ണൂര്‍ എത്തുംബോള് തെക്കെലെ അമ്മായി വിളിക്കുന്നു..
"മോനേ.."
"എന്താ അമ്മായി?"
"മോന്‍ അമ്മായിനോട് പറയാണ്ട് ചെന്നൈക്ക് പോയി ലെ..?
പറയാഞ്ഞത് നന്നായി അമ്മായി..പണി കിട്ടിയ പോലെ പോയി എന്നു പറയാന്‍ എനിക്കാഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അത് ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ല..
"അതല്ല അമ്മായി.. ഇവ്ടെ ഇന്നലെ രാത്രി കിടക്കുമ്പോ ഞാന്‍ അമ്മായിയെ ഉറക്കത്തില്‍ കണ്ടു..അമ്മായിക്കെന്തോ വയ്യാണ്ടാവുന്നത്..."
"ആ മോനേ.. അമ്മായിക്ക് പനിയാ.."
നന്നായി..
"പിന്നോരു നിമിഷം എനിക്കിവിടെ നീക്കാന്‍ തോന്നീല അമ്മായി..ഞാനങ്ങോട്ട് വരാ.."
അമ്മായി പോലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ക്ലൈമാക്സ്..പിറ്റേന്ന്‍ ഞാന്‍ അമ്മായിയുടെ മുന്നില്‍..
കഥാന്ത്യം ശുഭം..
ട്രയിനില്‍ കയറി.. എല്ലാവരും നല്ല ഉറക്കം..പുറത്തു നല്ല മഴ.. എസ് 11 സീറ്റ് നംബര്‍ 11, അപ്പര്‍ ബെര്‍ത്ത്..കേറി നോക്കിയപ്പോള്‍ ആ കോച് നിറയെ പട്ടാളക്കാര്‍..ലോവര്‍ ബെര്‍തില്‍ കിടക്കുന്ന പട്ടാളക്കാരന്റെ കയ്യിലിരിക്കുന്ന തോക്ക് അറിയാതെ പൊട്ടിയാല്‍ മേലെ കിടക്കുന്ന എന്റെ സരിഗമ പഥനിസ ആവും എന്നു ഭയമുള്ളത് കൊണ്ട് ഉള്ളില്‍ എന്തോ ഒരു വൈക്ലബ്യം..വൈക്ലബ്യമൊക്കെ ഉള്ളിലടക്കി എങ്ങനെയോ ഒരു വിധം ഉറക്കത്തിന്‍റെ ഗിയര്‍ മാറ്റാന്‍ ക്ലച്ചിടുംബോള് അപ്പുറത്തെ പട്ടാളക്കാരന്‍ അതിര്‍ത്തിയില്‍ ബോംബിടുന്നതിനെക്കാള്‍ സൌണ്ടില്‍ കൂര്‍ക്കം വലി തുടങ്ങി..വേറെ ആരെങ്കിമായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒന്നു നിര്‍ത്താന്‍ പറയാമായിരുന്നു..പട്ടാളക്കാരനും അയാളുടെ തോക്കും ആ പറച്ചില്‍ ലോക്ക് ചെയ്തു. അല്‍കുല്‍ത്തായി പോയ ഉറക്കം ആലോചിച്ചു ഞാനങ്ങനെ കിടന്നു.
രാവിലെ 9 മണി..പട്ടാളക്കാരന്റെ കൂര്‍ക്കം വലിയെ എന്റെ ഉറങ്ങാനുള്ള ആഗ്രഹം ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്തതാണോ എന്നറിയില്ല, പുലര്‍ച്ചയുടെ ഏതോ യാമത്തില്‍ ഞാന്‍ സ്ലീപ്പി..സ്ലീപ്പേര്‍ കോചില്‍ കയറി സ്ലീപ്പിയില്ലേല്‍ പിന്നെ ...?
അങ്ങനെ ഉറക്കച്ചടവോടെ ഞാന്‍ താഴെക്കിറങ്ങി..ചെറുപ്പത്തില്‍ മാവിന്റെ മോളിലും കവുങ്ങിന്റെ മണ്ടയിലും കയറി പഠിച്ച എനിക്കു വല്യ വൈക്ലബ്യം ആ വിഷയത്തില്‍ തോന്നിയില്ല..ചെന്നു പല്ല് തേച്ചു ഞാന്‍ സീറ്റിലിരുന്നു..നോക്കുമ്പോള്‍ പട്ടാളക്കാരൊക്കെ ഭക്ഷ്ണം കഴിക്കുന്നു.. 3-4 പുഴുങ്ങിയ കോഴിമുട്ട എല്ലാവരുടെ മുന്നിലുമുണ്ട്..ഈ കോഴിമുട്ടയൊക്കെ ഉള്ളിലാക്കി ഗ്യാസ് ആയിറ്റ് ബാക്കിയുള്ളോന്‍റെ ഉറക്കം പോയി എന്നു മനസ്സില്‍ പ്രാകി ഞാനിരുന്നു..
ഉച്ചക്ക് മൂന്നര..വണ്ടി ചെന്നൈ സെന്‍ട്രല്‍ഇല്‍ എത്തി..ശ്രീ പെരുംബത്തൂര്‍ ആണ് എനിക്കു പൊവേണ്ടിയിരുന്നത്..അവിടെ ഹ്യുണ്ടായി പ്ലാന്‍റില്‍ ആണ് ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്യാന്‍ പോവുന്നത്..(?)കഥയുടെ ബാക്കി ഇവിടെ നിന്ന്‍ ഊഹിക്കരുത്..നിങ്ങള്ക്ക് തെറ്റും..അങ്ങനെ തേരടി എന്ന സ്ഥലത്താണ് എന്റെ താമസം അറേഞ്ച് ചെയ്തിരുന്നതായി എന്നോടു പറഞ്ഞിരുന്നത്..ആരോടൊക്കെയോ അറിയുന്ന തമിഴില്‍ തേരടി എവിടെയാണെന്ന്‍ ചോദിച്ചു മനസിലാക്കി ഞാന്‍ ബസ്സ് കയറി.. റോഡിലെ ഡിവൈടെറിന്റെ മുകളിലൊക്കെ ഡെക്കോരഷന്‍ ബല്‍ബ് വെച്ചു പൂമ്പാറ്റ രൂപത്തില്‍ അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു..ഈ നായിന്‍റെ മക്കള്‍ക്ക് ആ പൈസക്ക് ബസ്സിന്റെ മുന്നില്‍ നംബെരിടുന്നതിന് പകരം സ്ഥലത്തിന്റെ പേരെഴുതി വെച്ചാല്‍ എന്താ എന്നു സ്വാഭാവികമായും ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു പോയി..
അങ്ങനെ ഞാന്‍ തേരടിയെത്തി..ഇറങ്ങി..ആളെ വിളിച്ചു..മോളില്‍ പച്ച ലൈറ്റുള്ള ബില്‍ഡിങ്ങിനടുത്തേക്ക് വരാന്‍ എനിക്കു ഫോണില്‍ നിര്‍ദേശം കിട്ടി..പച്ച ലൈറ്റിടന്‍ ഇതെന്താ ലീഗ് ഒഫ്ഫിസോ എന്നു മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ 360 ഡിഗ്രീ നോക്കി..ഇല്ല പച്ച ലൈറ്റ് ഇല്ല..ആകെ ഉള്ള പച്ച ലൈറ്റ് ട്രാഫിക് സിഗ്നലാണ്.. ഞാന്‍ ഒന്നൂടെ വിളിച്ചു നോക്കി..പച്ച ലൈറ്റുള്ള ബില്‍ഡിങ്ങ് കട്ടായം പറഞ്ഞു വീണ്ടും..നഹി നഹി..പച്ച ലൈറ്റ് നഹി..നടന്നു വരുന്ന ഒരു മൊല്ലാക്കയോട് ഞാന്‍ വഴി ചോദിച്ചു:
"ഭായി.. ഈ പച്ച ലൈറ്റ് ബില്‍ഡിങ്ങ്..?"
"ക്യാ?"
അള്ളാ..കടിച്ചേലും വല്യതാണോ പിടിച്ചത്.. ഒരു വിധം ചോയ്ച്ച് മനസിലാക്കി വന്നപ്പോളാണ് അന്തര്‍ കി ബാത്ത് മനസിലായത്..സ്ഥലം അതല്ല..രണ്ട് തേരടിയുണ്ട്..ആരുടെയൊക്കെയോ അതോ എന്റെ തന്നെയോ കര്‍മഫലമായി എനിക് വഴി തെറ്റിയിരിക്കുന്നു..ബലേ ബേശ്..സമയം രാത്രി എട്ട് മണി..ഞാന്‍ മറ്റെ തേരടിയിലേക്ക് വെച്ചു പിടിച്ചു..ചെന്നൈയില്‍ റോഡുകളൊക്കെ മുകളിലൂടെയാണ്..മേല്‍പ്പാലങ്ങളുടെ നഗരം..എന്നിട്ടെന്താ.. ട്രാഫ്ഫിക്കിന് ഒരു കുറവുമില്ല..ശരിക്കുള്ള തേരാടിയില്‍ ഏതുംബോള് സമയം രാത്രി 12.20..പച്ച ലൈറ്റുള്ള ബില്‍ഡിങ്ങ് എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു..
റൂമില്‍ ചെന്നു പെട്ടിയൊക്കെ വെച്ചു..എന്താ ചൂട്..വെറുതെയല്ല അണ്ണന്‍മാര്‍ ഭൂരിഭാഗവും കറുത്തു പോയത്..കുളിക്കാം എന്നു കരുതി ബാത്റൂമില്‍ കയറി ടേപ്പ് തുറന്നു.. അവിടെയും ചൂട് വെള്ളം..സാലാ കുത്താ..എന്റെ പ്ലേസ്മെന്‍റ് ഒഫ്ഫിസെറെ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ അഭിസംഭോധന ചെയ്തു..
പിറ്റേന്ന്‍ രാവിലെ..ബാഗില്‍ വെച്ചിരുന്ന എക്സിക്യൂട്ടീവ് ശര്‍ട്ടും എക്സിക്യൂട്ടീവ് പാന്റും എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു..അതെടുത്ത് ധരിക്കാന്‍ തുടങ്ങുംബോള് വീണ്ടും ഒരു ഫോണ്‍ കോള്‍..
"മോനേ , ആ ജോലി ക്യാന്‍സല്‍ ചെയ്യൂ..അത് പ്ലസ് ടൂ ബേസ് ആണ്.."
"എഡൊ %#@#*&%#$@#$$#.. എന്നാ ഇത് നിനക്കു നേരത്തെ പറഞ്ഞൂടായിരുന്നോ %$%#%@@$#$..?"..ഞാന്‍ ഫോണ്‍ വെച്ചു..എക്സിക്യൂട്ടീവ് ശര്‍ട്ടും എക്സിക്യൂട്ടീവ് പാന്റും അപ്പോളും എന്നെ നോകി ചിരിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു..പക്ഷേ ആ ചിരിയില്‍ ഒളിഞ്ഞിക്കുന്ന പുച്ഛം ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
അടുത്ത സീന്‍ ഞാന്‍ അമ്മയെ വിളിച്ചു..
"അമ്മേ?"
"എന്താടാ..നീ അവിടെയെത്തിയിട്ട് വിളിച്ചില്ലലോ?"
"അമ്മേ വീട്ടില്‍ ചോറ് വെച്ചത് ബാക്കിണ്ടോ?"
"ഇണ്ടല്ലോ.. എന്തേ?"
"എന്നാ അത് പശൂന്‍റെ വെള്ളത്തിലിടണ്ട..ഞാന്‍ വരാ..!!"
ആ ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു ഞാന്‍ ടികെറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തു.. ഐ .ആര്‍. സി. ടി. സി ക്കു എന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നണ്ട്രി..ടിക്കെട്ട് കണ്‍ഫേം ആയത് എസ് 11 കോച്ച് അപ്പര്‍ ബര്‍ത് ..ദൈവമേ പട്ടാളക്കാര്‍ ഉണ്ടാവരുതേ എന്ന്‍ മനസ്സില്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ച് ഞാന്‍ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വണ്ടി കയറി..
ചെന്നൈ നഗരം: കടുത്ത ചൂട്, വൃത്തി ഇല്ലായ്മ, കരിഞ്ഞ പീസുകള്‍..
മനസ്സില്‍ കുറിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ ട്രയിനില്‍ കയറി..ട്രയിന്‍ നീങ്ങി തുടങ്ങി. ഷൊര്‍ണൂര്‍ എത്തുംബോള് തെക്കെലെ അമ്മായി വിളിക്കുന്നു..
"മോനേ.."
"എന്താ അമ്മായി?"
"മോന്‍ അമ്മായിനോട് പറയാണ്ട് ചെന്നൈക്ക് പോയി ലെ..?
പറയാഞ്ഞത് നന്നായി അമ്മായി..പണി കിട്ടിയ പോലെ പോയി എന്നു പറയാന്‍ എനിക്കാഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അത് ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ല..
"അതല്ല അമ്മായി.. ഇവ്ടെ ഇന്നലെ രാത്രി കിടക്കുമ്പോ ഞാന്‍ അമ്മായിയെ ഉറക്കത്തില്‍ കണ്ടു..അമ്മായിക്കെന്തോ വയ്യാണ്ടാവുന്നത്..."
"ആ മോനേ.. അമ്മായിക്ക് പനിയാ.."
നന്നായി..
"പിന്നോരു നിമിഷം എനിക്കിവിടെ നീക്കാന്‍ തോന്നീല അമ്മായി..ഞാനങ്ങോട്ട് വരാ.."
അമ്മായി പോലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ക്ലൈമാക്സ്..പിറ്റേന്ന്‍ ഞാന്‍ അമ്മായിയുടെ മുന്നില്‍..
കഥാന്ത്യം ശുഭം..
